Tijd voor de eerste bekentenis: ik ben, als het gaat om mijn organisatorische competentie, een kleine natuurramp. Overzicht bewaren over de dingen die ik doe en moet doen gaat niet vanzelf. Ook mezelf motiveren kan soms wat moeizaam gaan. In het dagelijks leven heb ik echter een aantal manieren gevonden om mezelf voor de gek te houden en die wil ik graag met jullie delen.
Los van mijn intrinsieke gebrek aan structuur en orde, ben ik ook een behoorlijke quitter. Ik geef dingen redelijk snel op, of maak ze in ieder geval niet af. Niet omdat ik hetgeen ik op dat moment aan het doen ben niet kan, maar omdat de uitdaging er al vrij snel vanaf is. Laat ik studeren als voorbeeld nemen. Eigenlijk is dat gelijk een slecht voorbeeld, aangezien ik graag studeer, maar er zijn uiteraard momenten waarop mijn motivatie op geen enkele manier acte de presence geeft. Twee jaar geleden, bijvoorbeeld, moest ik voor het vak Philology (historische taalwetenschap) een brief uit de 17e eeuw ontcijferen. De inhoud van de brief kon me niet boeien maar het handschrift van de schrijver des te meer. Ik had eerder dat jaar gepoogd om mezelf te leren kalligraferen (let wel: ik was er aan begonnen) en dus besloot ik dat ik de brief in modern Engels met vulpen ging herschrijven. Op deze manier kon ik lekker aan de slag met het handschrift en zou ik in de tussentijd ook vast nog wel wat oppikken van de inhoud. En inderdaad: het project heb ik uiteindelijk met een 8 afgesloten.
Nog een voorbeeld: vorig jaar rond deze tijd moest ik aan de slag met de jaarplanning van 4-havo en 4-vwo. Helaas was mijn intrinsieke motivatie wederom voor onbepaalde tijd met verlof en dus moest de trukendoos weer open. De oplossing? Het bleek tijd voor een nieuw handschrift. Dat klinkt misschien gek, maar vanaf het moment dat ik heb leren schrijven heb ik nooit langer dan drie à vier jaar hetzelfde handschrift gehad. Deze nieuwe uitdaging maakte dat ik plots veel wilde schrijven — ik wilde immers mijn nieuwe handschrift uitproberen en perfectioneren — en dus lag er binnen enkele dagen een jaarplanning voor beide jaarlagen.
Momenteel is het symptoom identiek, evenals de behandeling: door een samenloop van omstandigheden heb ik een langere to-dolijst dan wenselijk is en is mijn motivatie voor een lang weekend naar de Bahama’s en dus heb ik deze week (maar weer eens) geïnvesteerd in stationery. Het handschrift mag blijven (voor nu), maar de werkwijze moet anders, of eigenlijk: in een hogere versnelling. De to-dolijsten moeten duidelijker, de aantekeningen creatiever en de vormgeving strakker. Zoek op Pinterest eens op ‘note taking‘, dan kun je zien hoe mijn notities er vanaf nu ongeveer uitzien. In ieder geval werkt het prima om mezelf te motiveren voor de ene (verplichte) taak, door hem uit te voeren met behulp van een zelfgekozen taak. Ik zou zeggen: probeer het eens. Het is een fijne manier om jezelf een schop onder je kont te geven.
Toegegeven, dit is een medicijn voor de vorm. Niet alleen de vorm ‘moest’ anders, maar ook de planning wordt/is onder handen genomen. Over dat proces vertel ik jullie later meer.
Herkenbaar !!